تبلیغات
آپلود عکس
آشنایی با غول شناور ایرانی که 2 برابر ناوشکن جماران طول و 5 برابر آن وزن دارد +عکس

 

ناوشکن پیشرفته «دماوند» نماد صلابت و اقتدار ایرانی امروز در مراسمی با حضور دبیر شورای عالی امنیت ملی و فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی به منطقه چهارم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ملحق می‌شود.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از انزلی، 27 اسفند ماه سال 91 سازه یک فروند شناور جدید با حضور محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور سابق کشورمان به‌همراه سرلشکر فیروزآبادی و دیگر مقامات ارشد نظامی در آب‌های دریای خزر و در بندر انزلی به آب انداخته شد، این سازه، همان نمونه پیشرفته‌تر ناوشکن جماران بود که آن روزها جماران2 نامیده می‌شد اما بعدها به ناوشکن پیشرفته دماوند، تغییر نام یافت.

ناوشکن پیشرفته دماوند به‌طور رسمی به نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تحویل و به ناوگان شمال و منطقه چهارم این نیرو ملحق شد.

ناوشکن دماوند دارای ویژگی‌های اساسی در مقایسه با جماران یک است،‌ نخستین ویژگی آن است که این ناوشکن از نظر ساختار دارای سازه‌ای متفاوت بوده به‌صورتی که از آخرین فناوری محاسبات و قدرت ساخت و سازه برخوردار است.

دومین ویژگی سرعت و قدرت تحرک و مانورپذیری ناوشکن جماران2 است، این ناوشکن به‌خاطر مکانیزم و مشخصات فنی در سامانه رانش، دارای سرعت و قدرت مانور بیشتر است.

ویژگی سوم آن است که این ناوشکن به فناوری روز مجهز و تمام سیستم‌های آن دیجیتالی است و سیستم دفاع و مراقبت از خود را با توجه به سیستم‌های راداری پیشرفته داراست که در نوع خود بی‌نظیر است، به‌صورتی که دارای پایداری، برد و قدرت کشف و شناسایی اهداف بالاتر است.
ویژگی چهارم‌ مجهز‌شدن آن به سامانه مدیریت نبرد است، در اتاق عملیات این شناور کل منطقه از زیر سطح و اعماق دریا، در آسمان حوزه مأموریت و محیط سطح آب، شعاع عملیاتی آن قابل مشاهده است؛ این سیستم نرم افزاری و سخت افزاری کاملاً پیشرفته به سیستم فرماندهی ناو کمک می‌کند تا بتواند اهداف مشخصی را شناسایی و در مواردی که نیاز باشد از آن استفاده کند، سیستم سلاح و مراقبت دیدبانی به‌صورت تجمیعی نمایش داده می‌شود و به فرمانده کمک می‌کند تا بتواند بهترین تصمیم را برای اقدام در آن واحد اتخاذ کند.

پنجمین ویژگی هم بومی و به‌روز بودن اکثر سامانه‌های سلاح، ناوبری، مخابراتی و سیستم‌های دیدبانی و مراقبتی این شناور است.

مقام معظم رهبری در بهمن ماه 89 که ناوشکن جماران1 به آب انداخته شد، فرمودند: "ان‌شاءالله جماران 2 و 3 و 4 بهتر و باکیفیت‌تر‌ خواهند بود و زودتر به آب انداخته خواهند شد".

این ناوشکن از تجهیزات و قابلیت‌های افزون‌تری نسبت به جماران برخوردار بوده و در رده ناوشکن (ناومحافظ) طبقه بندی شده و قابلیت درگیری با اهداف سطحی، زیرسطحی و هوایی را با سامانه‌های توپخانه‌ای، موشک‌ها و اژدر داشته و توانایی پذیرش بالگرد را در عرشه اصلی خود دارد.

ناوشکن دماوند نسبت به نمونه مشابه که همان ناوشکن جماران است، طول بیشتر ولی در عین حال وزن کمتر و قابلیت‌های بیشتری در حوزه تجهیزات و تسلیحات، حمل نفرات و قدرت مانور و چالاکی بالایی دارد.

این شناور با قابلیت تدافع، تهاجم و رهگیری همزمان اهداف هوایی، سطحی و زیرسطحی، مسلح به سامانه موشکی کروز، اژدرافکن، سامانه‌های توپ 76 و 40 میلی‌متری، سامانه‌های پردازش راداری و رادارهای تاکتیکی سطحی و هوایی است.

این ناوشکن همچنین مجهز به سامانه جامع مدیریت نبرد و جنگ الکترونیک بوده و قابلیت حمل بالگرد را همچون جماران1 داراست.

به‌کارگیری رادار کنترل آتش با قابلیت ردیابی جنگنده‌ها و موشک‌های کروز، به‌کارگیری سامانه کنترل مانیتورینگ به‌منظور کنترل و هماهنگی عملیاتی فی‌مابین موتور، شافت، پروانه و ناوبری و به‌کارگیری سیستم رانش با توان بالا جهت تأمین سرعت بهینه شناور از نقاط برجسته این شناور است که نسبت به پروژه مشابه قبلی ارتقا یافته و بهینه‌سازی شده است.

بومی‌سازی تجهیزاتی مانند رادار هوایی، سونار فعال و غیرفعال، رادار کنترل آتش، سامانه‌های مخابرات داخلی  و تعدادی دیگر از تجهیزات از دیگر ویژگی‌های ناوشکن دماوند اعلام شده است که مجموعه این تجهیزات به‌صورت بومی در سازمان‌های تابعه وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تولید شده است.

ناوشکن پیشرفته جماران2 حدود 100 متر طول و بیش از 1300 تن وزن دارد و از کاربردی‌ترین ناوشکن‌های موجود در دنیا به شمار می‌آید، همچنین این ناوشکن مجهزترین ناوشکن جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر بوده که قابلیت حمل بالگرد را نیز دارد.

یکی از مهمترین تجهیزات نصب‌شده روی این ناوشکن، رادار عصر است. رادار عصر، نخستین رادار سه‌بُعدی آرایه فازی ایران است, این رادار قادر است اهداف را تا شعاع 200 کیلومتری کشف کند. از مهمترین ویژگی‌های این رادار، قابلیت کشف و رهگیری اهداف هوایی و سطحی،‌ توانایی رهگیری 100 هدف به‌صورت همزمان و مقابله با جنگ الکترونیک است.

این رادار که توسط متخصصان کشورمان و به‌صورت کاملاً بومی تولید شده است، پیشتر و در سال 92 رسماً رونمایی شده بود. نصب این رادار روی ناوشکن دماوند، یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد دماوند است.

ناوشکن دماوند توسط کارکنان وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و با همکاری حدود 400 دانشگاه، مرکز تحقیقاتی و تولید کنندگان و صنایع ایرانی ساخته شده است، نمونه نخست این کلاس از ناوشکن در جنوب ایران با عنوان ناوشکن جماران به ناوگان آب‌های نیلگون خلیج فارس پیوسته است.

افزوده شدن این ناو قدرتمند با به‌روزترین سامانه‌های بومی به سه ناوچه رده پیکان در ناوگان شمال نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نقش بسیار مهمی در ارتقای توان رزمی و البته بازدارندگی چندمنظوره این نیرو در آبهای بزرگترین دریاچه جهان دارد.

معدود کشورهایی در جهان از توانایی ساخت تجهیزات دریایی برخوردار هستند اما جمهوری اسلامی ایران، پتانسیل خوبی را در ساخت تجهیزات دریایی به دست آورده و قطعاً حرکت و نگاه جمهوری اسلامی به آینده است و در آینده دستاوردهای ارزشمند دیگری نیز رونمایی می‌شود.


در این رابطه بیشتر بخوانید: http://www.tabnak.ir/fa/news/482234/%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B4%DA%A9%D9%86-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%AF%D9%85%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AF-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D8%AF © www.tabnak.ir

 

تسلیحات ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس شامل انواع توپ های مدرن دریایی، موشک‎های سطح به سطح و کروز نور با برد 120 کیلومتر و موشک پیشرفته قادر با برد بیش از 220 کیلومتر، موشک سطح به هوای محراب و اژدر و سونار برای ردگیری و انهدام اهداف زیرسطحی است.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در راستای تبدیل شدن به یک نیروی راهبردی نیازمند به خدمت گرفتن تجهیزات جدیدی است که با تحریم همه جانبه نظامی، تنها با اتکا به توان داخلی امکان تأمین آنها را خواهد داشت.

ثمره شیرین اتکا به توان داخلی، پیش از این در پروژه ساخت ناوشکن موج مشاهده شده بودکه اولین نمونه آن با نام جماران، سی ام بهمن سال 88 رسما با حضور رهبر معظم انقلاب عملیاتی شد و به زودی وارد پنجمین سال خدمت خود خواهد شد، در حالی که چند نمونه دیگر از رده جماران و یک فروند با نام سهند در رده بالاتر در حال ساخت است.

یکی از نیازهای نیروی دریایی به عنوان یک نیروی تجهیزات محور، در اختیار داشتن ناو آموزشی-رزمی است که برای تکمیل آموزش‎های افسران مختلف خدمت کننده در شناورهای دریایی مورد نیاز است. تا کنون برای مأموریت‎های آموزشی از برخی ناوهای پشتیبانی نیروی دریایی استفاده می‎شده که با توجه به عدم طراحی آنها برای نقش آموزش، نیاز به ناوی با توانمندی مذکور به وجود می‎آید.

به علاوه این ناوها فاقد سامانه‎های موشکی مختلف شامل سطح به هوا و سطح به سطح و اژدر بوده و تنها برخی امور آموزشی توسط آنها قابل پوشش بوده است. در واقع تنها سلاح موشکی آنها تعدادی موشک دوش‎پرتاب سطح به هوا است.

ناو خلیج فارس 
ناو بزرگ خارک


همچنین از نظر قابلیت پذیرش افراد و میزان برد، فقط ناو بزرگ خارک تا کنون برای مأموریت‎های آموزشی فرامنطقه‎ای اعزام شده در حالی که برای نیروی دریایی راهبردی حضور افسران جوان در چنین مناطقی نیز لازم است. این در حالی است که با توجه به تحریم‎های نیروهای مسلح کشورمان امروزه دریافت شناورهای رزمی و آموزشی بزرگ از کشورهای دیگر تقریباً ناممکن است. در جدول زیر مشخصات کلی مهمترین شناورهای پشتیبانی نیروی دریایی ارتش که همگی قبل از انقلاب سفارش داده شده بودند بر اساس اطلاعات منتشر شده در منابع خارجی ارائه شده است.
 

ناو خلیج فارس 

ناو خلیج فارس
ناو بوشهر از رده (کلاس) بندرعباس

 

ناو خلیج فارس
ناو لاوان از رده هنگام


ناو بزرگ خلیج فارس به عنوان اولین محصول پروژه لقمان که با توجه به حدود ابعاد و وزن آن و تنوع مأموریتی می‎توان آن را با توجه به رده‎بندی بین المللی یک ناوشکن تمام عیار محسوب کرد بر مبنای رفع نیازهای آموزشی فوق در عین برخورداری از قابلیت‎های کامل رزمی در عرصه‎های هوایی، سطحی و زیرسطحی طراحی شده است.
 

ناو خلیج فارس
ماکت ناو خلیج فارس

کشورمان ایران با وجود سابقه تاریخی در ساخت کشتی‎های بزرگ در زمان خود و اجرای مأموریت‎های فرامنطقه‎ای توسط نیروی دریایی در چندهزار سال گذشته (مانند نبرد ماراتن)، در بیش از یک صد سال اخیر از فناوری‎های نوین مورد استفاده در عرصه ساخت کشتی‎ها محروم بوده و در نتیجه هیچ گونه سابقه‎ای در ساخت کشتی‎های نظامی پیشرفته نداشته است.

اما در میانه دهه 1370 و با دستور و تأکید مقام معظم رهبری کار مطالعه، طراحی و ساخت ناو رزمی چند منظوره با قابلیت حمل بالگرد آغاز شد که در قالب پروژه موج به ساخت ناوشکن (ناو محافظ) جماران منجر شد. چند سال پس از آغاز کارهای مطالعه و طراحی این پروژه، فعالیت‎های مشابهی برای ساخت ناوچه‎های رزمی معروف به رده سینا نیز در کشور آغاز شد که امروزه در شمال و جنوب کشور در حال ساخت است و چندین فروند از آنها به خدمت عملیاتی در آمده است.

از سوی دیگر تجربه ساخت شناورهای غیرنظامی بزرگ نیز در چند سال گذشته با طراحی و ساخت 2 فروند از کشتی‎های باری اقیانوس‎پیمای 185 متری و بیش از 37هزار تنی «ایران-اراک» و نفتکش‎های غول پیکر 250 متری و 113هزار تنی از رده «افراماکس» در کشور به وجود آمده است که پایه‎ای دیگر برای طراحی و ساخت سریع ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس می‎تواند باشد.

بنا بر این هر چند طراحی و ساخت ناوی به بزرگی خلیج فارس، حرکتی در رده‎ای بسیار بالاتر از ناو جماران محسوب می‎شود اما با ترکیب توانمندی و تجارب طراحی و ساخت چند رده شناور رزمی و تجربیات موجود از ساخت کشتی‎های بزرگ در صنعت دریایی کشور از هم اکنون نتیجه‎ای شایسته برای این تلاش عظیم قابل تصور است.

به گفته فرمانده نیروی دریایی ارتش کار طراحی این ناو بزرگ به پایان رسیده و مراحل ساخت آن آغاز شده است. به نظر می‎رسد این ناو توانایی پذیرش چند صد دانشجو به همراه دستکم 30 تا 40 خدمه آموزشی و در حدود 180 نفر خدمه اصلی را دارد. طول کلی این ناو نیز بنا به گفته فرماندهان نیروی دریایی، بیش از دو برابر جماران یعنی حدود 200 متر و وزن آن در حدود 5 برابر جماران یعنی نزدیک به 6هزار تا 7هزار تن خواهد بود.
 

ناو خلیج فارس
تشریح طرح ناو خلیج فارس برای فرماندهی معظم کل قوا


به گزارش مشرق، نوع رانش این ناو، سامانه ترکیبی توربین گاز و موتور دیزل به همراه چند ژانراتور برای تأمین برق خواهد بود و احتمالاً از سامانه تغییر زاویه رانش برای دو محور (شفت) اصلی آن نیز استفاده خواهد شد. دو سکان که پشت پروانه‎های هر یک از محورها قرار می‎گیرند نیز کار تغییر جهت این ناو را بر عهده دارند. به نظر می‎رسد ناو خلیج فارس، اولین شناور رزمی ساخت ایران باشد که به پیشران توربین گاز مجهز می‎شود. این نوع پیشران در مقایسه با موتورهای دیزلی می‎تواند شتاب بیشتری برای ناو فراهم نموده و در مدت کوتاه‎تری آن را به سرعت بالا برساند. با توجه به تحریم کشور، توربین‎های گاز مورد استفاده در این ناو باید ساخت داخل باشند که خود پیشرفت بسیار بزرگی برای صنعت کشور محسوب می‎شود.

بنا بر تصاویر منتشر شده، دو عدد توربین گاز هر یک به قدرت 15 تا 18 مگاوات، دو موتور دیزل هر یک به قدرت 2 تا 4 مگاوات و 4 تا 6 ژنراتور 1 مگاواتی در این ناو مورد استفاده قرار خواهد گرفت که آن را به سرعت بیشینه 20 تا 25 گره دریایی معادل 37 تا 46.3 کیلومتر بر ساعت می‎رسانند. با توجه به برد عملیاتی ناوهای هم‎رده با خلیج فارس می‎توان برد این ناو بزرگ را دستکم 5000 مایل دریایی معادل بیش از 9200 کیلومتر تخمین زد.

کشتی رزمی-آموزشی خلیج فارس قابلیت پذیرش بالگرد را بر روی عرشه مخصوص آن در پاشنه ناو داشته و دارای آشیانه مخصوص (هنگر) برای استقرار بالگرد است که امکان حمل ایمن و حفاظت از بالگرد را در هر گونه شرایط فراهم می‎کند. تسلیحاتی که فعلاً برای ناو خلیج فارس در نظر گرفته شده شامل یک توپ 76 میلیمتری تک لوله فجر27 با نواخت 120 گلوله بر دقیقه و برد مؤثر 7 کیلومتر، یک توپ 40 میلیتری تک لوله فتح40 با برد 4 کیلومتر و نواخت 300 گلوله بر دقیقه و تعدادی توپ تک لوله 20 میلیمتری و تیربار 12.7 میلیمتری است.
 

ناو خلیج فارس
ماکت ناو خلیج فارس با تجهیزات کامل


با توجه به سامانه‎های موجود در ناوچه درفش و ناو دماوند که از محصولات صنعت دفاعی کشورمان می‎باشند ناو بزرگ خلیج فارس نیز از سامانه‎های الکترواپتیکی برای ردگیری اهداف خصوصاً در شرایط جنگ الکترونیک بهره خواهد برد. این سامانه‎ها به طور معمول شامل دوربین دید در روز، دوربین حرارتی برای دید در شب و هوای نامساعد و مسافت یاب لیزری و قابلیت تشخیص و درگیری خودکار اهداف تعریف شده هستند.

علاوه بر رادارهای سطحی دوربرد، این ناو از رادار مشابه رادار آرایه فازی عصر که اخیراً رونمایی شد نیز بهره می‎برد. برد رادار عصر برای اهدافی با سطح مقطع راداری 4 متر مربع دستکم 200 کیلومتر است و قابلیت ردگیری 1000 هدف را به صورت سه بعدی دارد.

 
ناو خلیج فارس
محل قرار گیری رادار عصر روی دکل نزدیک‎تر


دیگر تسلیحات ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس شامل موشک‎های سطح به سطح و کروز نور با برد 120 کیلومتر و موشک پیشرفته قادر با برد بیش از 220 کیلومتر، موشک سطح به هوای استاندارد/محراب و اژدر و سونار برای کشف و ردگیری و انهدام اهداف زیرسطحی است. بنا بر این از نظر کیفیت و کمیت سامانه‎های موشکی، ناو بزرگ خلیج فارس در سطحی قابل مقایسه ناوهایی مانند جماران و سهند خواهد بود.

بنا بر تصاویر منتشر شده، ناو خلیج فارس یکی از اولین ناوهای رزمی کشورمان خواهد بود که به سامانه دفاع نقطه‎ای مجهز خواهد شد. منطقه دفاع نقطه‎ای برای ناوها به طور معمول در فاصله کمتر از 10 مایل معادل 16 کیلومتر تعریف می‎شود. با توجه به اینکه این مسافت توسط سامانه‎های تهاجمی کروز سریع در مدت کمتر از 16 ثانیه طی می‎شود تنها سلاح‎های سریع با احتمال اصابت بالا در اولین شلیک قادر به مقابله با آنها خواهند بود.
 

ناو خلیج فارس
ماکت ناو خلیج فارس با تجهیزات کامل


به طور معمول برای دفاع نقطه‎ای از توپ‎های کالیبر پائین تا متوسط چند لوله چرخان (گتلینگ) با نواخت تیر بسیار بالا در حدود 4هزار تا 6هزار تیر بر دقیقه (66 تا 100 گلوله بر ثانیه) با برد 2 تا 3.5 کیلومتر استفاده می‎کنند که برای ردگیری اهداف به رادار مستقل و سامانه‎های الکترواپتیکی نیز مجهز هستند. کاربرد اصلی این سلاح‎ها درگیری با موشک‎های کروز ضد کشتی سریع و اهداف هوایی با مانورپذیری بالا است. در برخی از شناورهای رزمی بزرگ برای دفاع نقطه‎ای از سامانه‎های موشکی کوتاه برد سریع و چابک مانند تور-ام-1 که موشکی عمود پرتاب با سرعت نزدیک به 3 برابر سرعت صوت است نیز استفاده می‎شود.

به گزارش مشرق، هر چند نوع سامانه دفاع نقطه‎ای مورد نظر برای ناو خلیج فارس مشخص نیست اما قاعدتاً نوعی از توپ‎های دارای نواخت تیرِ بالا، عنصر اصلی آن خواهد بود. همچنین تا زمان ورود به خدمت این ناو که در حدود سال 1396 یا 1397 تخمین زده می‎شود ممکن است انواع بهبود یافته رادار عصر، موشک‎های کروز ضد کشتی دوربردتر و نیز موشک‎های سطح به هوا مانند صیاد-2 به فهرست تسلیحات آن افزوده شود. خصوصاً موشک‎هایی مانند صیاد-2 که برد بیشتری دارند و سامانه کنترل آتش آنها امکان درگیری با چند هدف را فراهم می‎کند برای افزایش منطقه امن برای ناو ارزشمند خلیج فارس بیشتر مفید خواهند بود.

با توجه به اصل طراحی ناو رزمی و آموزشی خلیج فارس اجرای مأموریت در آب‎های آزاد، این ناو با آخرین فناوری‎های صنعت دریایی کشور برای مقاومت و دریانوردی طولانی و مطمئن در آب‎های فرامنطقه‎ای مانند اقیانوس آرام ساخته خواهد شد؛ ناوی که ساخت آن، تراز این صنعت کشورمان را در جهان بالا برده و با وارد خدمت شدن به نیروی دریایی راهبردی کشورمان، ایران را پس از روسیه و چین و بالاتر از کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی، هند و ترکیه به عنوان یکی از غول های دارنده و البته سازنده چنین شناور رزمی بزرگی تبدیل خواهد کرد.

 



:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : admin
تاریخ : چهار شنبه 25 فروردين 1394
ناوچه جماران

جماران

Flag of Iran.svg

ناوچه کلاس موج

ناوچه کلاس موج

 
اطلاعات کلی
نوع کشتی ناوچه
یا ناوچه سبک
کلاس کلاس موج
کشور سازنده ایران
ساخت کارخانه کارخانجات نداجا و در بخش خصوصی
ورود به ناوگان ۳۰/۱۱/۱۳۸۸
مشخصات
طول کشتی ۹۴ متر
پهنای بدنه ۱۱ متر
نوع موتور نامشخص، برآورد شده:
دو موتور هر یک با توان ۱۰۰۰۰ اسب بخار
چهار ژنراتور دیزل ۵۵۰ کیلوواتی
تعداد خدمه ۱۴۰ نفر
سرعت ۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتربرساعت)
برد عملیاتی ۳۰۰۰ مایل دریایی (بیش از ۵۵۰۰ کیلومتر)
جنگ‌افزارها
توپخانه ۲×اژدراندازسه‌گانه سبک ۵۳۳ میلی‌متری
۱ × توپ ۷۶ میلی‌متری فجر 27
۲× توپ ۲۰ یا ۲۵ میلی‌متری
سیستم موشکی ۴ × موشک سطح‌به‌سطح سی-802
یا سی-۸۰۳
رادار مجهز به رادار و تجهیزات الکترونیکی نوین
توپخانه ضدهوایی ۱× توپ ضدهوایی فاتح ۴۰ میلی‌متری
موشک دفاع هوایی ۴× موشک سطح‌به‌هوای فجر (ریم66 استاندارد)
هواگردهای قابل حمل ۱× بالگرد ضد زیردریایی بل212
یا اس اچ 3-سی کینگ
سرنوشت

ناوچه جماران نخستین نمونه از کشتی‌های جنگی کلاس موج ساخت ایران است که به موشک های ضد کشتی و سطح به هوا، اژدرانداز، توپ پدافندی، ابزار ناوبری الکترونیکی نوین و امکانات جنگ الکترونیک مجهز است. این کشتی با طول ۹۴ متر، ظرفیت ۱۴۲۰ تُن و سرعت ۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتر بر ساعت)، توانایی حمل ۱۴۰ ملوان و حمل بالگرد و سوخت‌گیری آن‌ها را نیز دارد. به‌گفته رسانه‌های ایرانی، این کشتی در ایران با بکارگیری قطعات داخلی و خارجی و همکاری ۱۲۰ دانشگاه ایرانی طراحی و ساخته شده‌است. موتور این کشتی ساخت فرانسه است، اما به دلیل تحویل داده‌نشدن کامل گیربکس، شفت و پروانه طبق قرارداد، این قطعات از جمله شفت ۱۲ متری آن با وجود دشواری توسط متخصصین ایرانی ساخته شده‌است.

طبقه‌بندی

رسانه‌های دولتی و مقامات ایرانی از جماران و دیگر شناورهای کلاس موج تحت عنوان ناوشکن و گاهی رزم ناو یاد می‌کنند، اما در منابع نظامی این کشتی با عنوان «ناوچه (ناوچه سبک) جماران» نامیده می‌شود چراکه بر اساس سیستم طبقه‌بندی تمامی ارتش‌های دیگر دنیا چنین شناورهایی ناوچه سبک محسوب می‌شوند. هرچند قاعدهٔ دقیقی در این زمینه وجود ندارد اما به طور معمول یک ناوچه وزنی در حدود ۵ هزار تن و یک ناوشکن وزنی بیش از ۷۵۰۰ تا ۱۰۰۰۰ تن دارد. (برای مثال جدیدترین ناوشکن‌های آمریکایی با عنوان دی‌دی‌جی-۱۰۰۰ حدود ۱۴ هزار تن را جابجا می‌کنند.) در حالی‌که ناوچه‌های موج با بارگیری ۱٬۴۲۰ تن در پایین‌ترین سطح تناژ ناوچه ها قرار می‌گیرند. و ناخدا امیر رستگاری از فرماندهان نیروی دریایی ایران با وجود توصیف این کشتی با عنوان ناوشکن به این نکته اشاره کرده که جماران بایستی به عنوان یک ناوچه طبقه‌بندی شود.

ویژگی‌ها و توانایی‌ها

برخی از ویژگی‌های جماران:

  • سامانه‌های ناوبری
  • سامانهٔ برق و ناوبری و مخابرات اضطراری
  • سامانهٔ هوای فشرده و کنترل
  • سامانهٔ خنک کاری موتور
  • سامانهٔ ساعت مرکزی
  • سامانه‌های چف و فلیر
  • سونارهای زیر سطحی و اکوساندر
  • سامانه‌های الکترواپتیکال
  • سامانهٔ کامل هواشناسی
  • سامانهٔ کنترل آتش
  • سامانهٔ هماهنگ کننده(سینکرونایزر)
  • سامانهٔ قطب نمای مغناطیسی٫جایروی مغناطیسی٫عمق سنج وسرعت سنج
  • سامانهٔ آب شیرین کن
  • سامانهٔ هدایت خودکار(اتوپایلوت)
  • سامانهٔ ضد حریق
  • سامانهٔ امداد و نجات
  • سامانهٔ جامع ردانگارد(کو اوردینیتور)
  • سامانهٔ متعادل کننده(استبلایزر)
  • سامانهٔ مخابرات و شبکه رایانه داخلی
  • سامانه­های مخابراتی هوایی
  • سامانه­های هشدار و خطر سراسری
  • سطحی و زیرسطحی و سامانه ردنگار (coordinator)
  • سامانه­های راداری تاکتیکی
  • سامانه‌های جنگ الکترونیک و ضدالکترونیک
  • نیروگاه ۵۵۰ کیلوواتی
  • سامانه دفاع در برابر حمله‌های ش م ه (شیمیایی-میکروبی-هسته‌ای)
  • درب‌های نفوذناپذیر
  • دوش‌های ضد آلودگی ش‌م‌ه برای رفع آلودگی احتمالی نفرات و تیم­های سنجش آلودگی عوامل شیمیایی مجهز به لاکرهای کنترل صدمه‌های احتمالی به ناوشکن
  • توانایی سوخت‌رسانی به بالگرد برروی پد ویژه برای نخستین بار در ناوشکن این کلاس

از دیدگاه رزمی این ناوچه دارای:

  • ۴ لانچر برای موشک سطح به سطح نور با برد حدود ۱۷۰ کیلومتر و سرجنگی ۱۶۵ کیلوگرمی
  • ۴ لانچر برای موشک سطح به هوا فجر با برد ۳۲ کیلو متر
  • دو پک سه تیوپه اژدرهای کوتاه برد ۵۳۳م. م. با برد ۳۰ کیلومتر
  • ۴ قبضه موشک انداز دوش پرتاب میثاق ۲ با برد حدود ۶ کیلومتر و سرجنگی ۱ کیلوگرمی
  • ۱ قبضه توپ تمام اتوماتیک ۷۶م. م. فجر ۲۷ در سینه ناو با توانایی شلیک ۸۵ گلوله در دقیقه(نواخت ۱۲۰ گلوله در دقیقه نیز برای این توپ ذکر شده)با حداکثر برد ۱۷ کیلومتر و برد مؤثر ۱۲ کیلومتر برای اهداف سطحی و ۷ کیلومتر برای اهداف هوایی(ارتفاع ۲۳۰۰۰ پایی)
  • ۱ قبضه توپ ۴۰م. م. هدایت راداری فتح ۴۰ در پاشنه با نواخت ۳۰۰ گلوله در دقیقه و بیشینه برد ۱۲ کیلومتر برای پدافند هوایی
  • ۲ قبضه توپ ۲۰م. م. در دو طرف پل فرماندهی
  • دو قبضه مسلسل ۱۲٫۷م. م. دوشکا در دو طرف
  • همچنین این ناو توانایی پذیرش یک فروند بالگرد از نوع بل ۲۱۲ ویا اس اچ-۳ سی کینگ را دارد.
  • منبع:ویکی پدیا


 



:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات ناوشکن جماران<ایران> ,
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
نویسنده : admin
تاریخ : جمعه 30 آبان 1393
ناوشکن پلنگ

 

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
USS Stormes (DD-780)
ناوشکن پلنگ

ایالات متحده امریکا - از ۱۹۷۳ ایران

ناوشکن پلنگ در نوامبر ۱۹۶۸

ناوشکن پلنگ در نوامبر ۱۹۶۸

 
اطلاعات کلی
نوع کشتی ناوشکن
کلاس کلاس سامنر
کشور سازنده ایالات متحده امریکا
ساخت کارخانه کارخانه کشتی‌سازی تاد پاسفیک
ورود به ناوگان ۱۹۴۴
مشخصات
طول کشتی ۱۱۴ متر
پهنای بدنه ۱۲٫۱۹ متر
بارگیری استاندارد ۲۲۰۰ تن
نوع موتور ۲ موتور توربین بخار، ۲ شفت، ۲ دیگ بخار
به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار (۴۵ مگاوات)
تعداد خدمه ۳۳۶ نفر
سرعت ۳۴ گره (۶۳ کیلومتر در ساعت)
برد عملیاتی ۱۲۰۰۰ کیلومتر با سرعت ۱۵ گره
جنگ‌افزارها
توپخانه ۶ × توپ ۱۲۷ میلیمتری
توپخانه ضدهوایی ۱۲ × توپ ۴۰ م‌م بوفروس
۱۱ توپ ۲۰ م‌م
موشک دفاع هوایی ریم-66 استاندارد (در ایران)
هواگردهای قابل حمل پارکینگ نگهداری بالگرد اس اچ-3 سی کینگ
سرنوشت
تاریخ خروج از خدمت ۱۹۷۰ از آمریکا
۱۹۹۴ از ایران
تاریخ و محل اوراق شدن اوراق در ۱۹۹۸

ناوشکن پلنگ یک کشتی جنگی از کلاس ناوشکن‌های آمریکایی کلاس سامنر با نام اصلی یواس‌اس اشتورمز (دی‌دی-۷۸۰) (به انگلیسی: USS Stormes (DD-780)) بود که در سال ۱۹۴۴ ساخته شده و در ژانویه سال بعد به خدمت نیروی دریایی آمریکا درآمد.

در سال ۱۹۷۲ این کشتی به عنوان دومین ناوشکن کلاس سامنر به ایران فروخته شدند. اولین آن‌ها در ایران ناوشکن ببر نام گرفت و برای اشتورمز نام ناوشکن پلنگ انتخاب شد.. این دو کشتی جنگی با عنوان ناوشکن‌های کلاس ببر تا اواسط دهه ۱۹۹۰ در نیروی دریایی ارتش ایران فعال بودند و به این ترتیب یکی از طولانی ترین دوره‌های فعالیت را در میان کشتی‌های جنگی رقم زدند.

در مجموع ۵۸ ناوشکن از کلاس سامنر در سال‌های ۱۹۴۳ تا ۴۵ برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شدند که ۲۹ فروند از آن‌ها پس از خروج خدمت در سال‌های پایانی دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ به کشورهای تایوان (۱۲ کشتی)، آرژانتین (۴ کشتی)، برزیل (۵ کشتی)، شیلی، کلمبیا، کره جنوبی، ونزوئلا و ایران هر کدام دو کشتی، و ترکیه و یونان هر کدام یک کشتی، فروخته شدند.

مشخصات

ناوشکن پلنگ ۱۱۴ متر طول داشت و وزن استاندارد آن ۲۲۰۰ تن بود. نیروی محرکهٔ این کشتی را دو موتور توربین بخار به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار تامین می‌کردند که حداکثر سرعت آن را به ۳۴ گره دریایی (۶۳ کیلومتر بر ساعت) می‌رساند. این کشتی با سوخت کامل قادر بود مسافت ۱۲ هزار کیلومتری را با سرعت ۱۵ گره دریایی بر ساعت (۲۸ کیلومتر) طی کند. خدمه کشتی شامل ۳۳۶ نفر می‌شدند.

جنگ‌افزارها

سلاح اصلی این ناوشکن شش قبضه توپ ۱۲۷ میلی‌متری (۵ اینچی) بود که با ۱۲ توپ ضدهوایی تک‌لول ۴۰ م‌م بوفروس، ۱۱ توپ تک‌لول ۲۰ م‌م حمایت می‌شد. ۱۰ اژدرانداز ۵۳۳ م‌م و شش شلیک‌گر خرج های عمقی ضدزیردریایی هم از سلاح‌های دیگر این کشتی جنگی بودند.

تاریخچه عملیاتی

در آمریکا

ناوشکن اشتورمز که به یاد فرمانده مکس کلیفورد اشتورمز نام گذاری شده بود در تاریخ ۱۵ فوریه ۱۹۴۴ توسط شرکت کشتی‌سازی تاد در شهر سیاتل ایالت واشنگتن ساخته شده و در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۴۴ تکمیل و در ۲۷ ژانویه ۱۹۴۵راه اندازی شد.

این ناوشکن در جنگ جهانی دوم در جبهه اقیانوس آرام با نیروهای ژاپنی جنگید و در مسیر اوکیناوا مورد حمله یک هواپیمای کامیکازی ژاپنی قرار گرفت که باعث مرگ ۲۱ نفر از خدمه کشتی شد. این ناوشکن در جنگ کره هم حضور داشت و وظایف اصلی آن در این جنگ شامل تهیه اتش پشتیبان برای نیروهای سازمان ملل، و حفاظت از کشتی‌های بزرگتر آمریکایی در مقابل حمله احتمالی زیردریایی هایی دشمن (که البته هیچگاه اتفاق نیفتاد) می‌شد. این کشتی همچنین در عملیات امداد و نجات یک بمب‌افکن بی-29 که توسط میگ‌های کره شمالی سقوط کرده بود، شرکت کرد و توانست از تعداد یازده نفر خدمه این بمب‌افکن، هفت تن را نجات داده و با خود به آمریکا منتقل کند.

این کشتی در سال ۱۹۵۴ برای گرفتن یک فضاپیما که حامل یک شامپانزه استفاده شد و کپسول حامل این شامپانزه به سلامت توسط این ناوشکن از آب گرفته شد. ناوشکن اشتورمز در سال ۱۹۶۲ به محاصره کوبا پیوست و تا پایان بحران موشکی کوبا این وظیفه را ادامه داد. این ناوشکن در سال ۱۹۶۳ مورد بازسازی اساسی قرار گرفت و بعدها مامور گشت‌زنی در آبهای ساحلی جمهوری دومنیکن شد. آخرین فعالیت جنگی این کشتی جنگی در جنگ ویتنام رقم خورد. در این جنگ ماموریت اصلی پلنگ اسکورت ناو هواپیمابر کلاس کیتی هاوک کانستلیشن بود و یک بار هم در یک دوره سه روزه برای بمباران سواحل در پشتیبانی از نیروهای پیاده‌نظام به کار گرفته شد.

فعالیت اشتورمز در نیروی دریایی آمریکا در سال ۱۹۷۰ پایان یافت و دو سال بعد از فهرست نیروی دریایی خارج شد. این ناوشکن در همین سال به ایران فروخته شده و با نام ناوشکن پلنگ به خدمت نیروی دریایی این کشور درآمد.

در ایران

پس از فروش ناوشکن‌های ببر و پلنگ به ایران چهار پرتابگر موشک ضد هوایی میان‌برد ریم-66 استاندارد با قابلیت دوگانه ضدکشتی هم به این کشتی افزوده شدند و کشتی به سکوی پرواز بالگرد هم مجهز شد. ناوشکن ببر همراه با هم‌کلاسیش پلنگ نقش موثری را در جنگ ظفار ایفا کردند. این ناوشکن‌ها در این جنگ به تامین اتش حمایتی برای پیاده‌نظام ایران پرداختند. ارتش ایران در این جنگ به کمک دولت عمان برای سرکوب شورشیان مائوئیست این کشور آمده بود. در جنگ ایران و عراق این دو کشتی بیشتر برای اسکورت نفتکش‌ها و ماموریت‌های گشت‌زنی و حمایتی استفاده می‌شدند.

یکی از دلایل خرید این ناوشکن‌ها تربیت کادر لازم برای ناوشکن موشک‌انداز مدرن کلاس اسپروانس بود. چهار ناوشکن از این کلاس که جدیدترین کلاس ناوشکن‌های آمریکایی بودند در سال ۱۹۷۴ سفارش شده بود و قرار بود با نام ناوشکن کلاس کوروش به خدمت نیروی دریایی ایران درآید که با وقوع انقلاب این سفارش لغو شد. ناوشکن‌های ببر و پلنگ اولین ناوهای ایرانی مجهز به توانایی حمل و نگهداری بالگرد (نه صرفاً پذیرش بالگرد) و موشکهای استاندارد در نیروی دریائی ایران بوده‌اند و توپهای پنج اینچی آن‌ها نیز پرقدرت‌ترین توپهایی بوده‌اند که تاکنون نیروی دریایی ایران از آن‌ها استفاده کرده‌است. پلنگ و ببر در اواسط دهه ۱۳۷۰ از نیروی دریایی ایران خارج شد و در سال ۱۹۹۸ برای اوراق شدن به پاکستان فروخته شدند.

 



:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
:: برچسب‌ها: مشخصا ناوشکن پلنگ ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : admin
تاریخ : پنج شنبه 29 آبان 1393
زام‌والت، ناوشکن نامرئی آمریکا به ارزش 3,500,000,000 دلار

 

محمود حاج‌زمان: ناوشکن زام‌والت نیروی دریایی آمریکا، فناورانه‌ترین و پیشرفته‌ترین ناوشکنی است که تا کنون ساخته شده است. این ناوشکن با توجه به ابعاد و اندازه‌های خود، نخستین نمونه از کلاس جدیدی است که در ساده‌ترین تعریف خود معرف تلاش برای تغییر رویکرد کلاسیک شناورهای دریایی نسبت به گذشته است.

به گزارش پاپ‌ساینس، هزینه تولید هر فروند ناوشکن زام‌والت حدود 3.5 میلیارد دلار است. به همین دلیل، سفارش اولیه که 32 فروند بود، ابتدا به 2 فروند کاهش پیدا کرد و نهایتا نیز تصمیم گرفته شد تنها 4 فروند از این ناوشکن تولید شوند؛ تعدادی که تنها برای پاسخگویی به نیازی است که ساخت این ناوشکن مدرن خود ایجاد کننده آن بوده است.

زام‌والت از نمای بیرون

شرح عکس: زام‌والت از نمای بیرون

در حال حاضر این ناوشکن در شهر بندری مین به آب انداخته شده است و منتظر است تا زمان عملیاتی شدنش فرا برسد؛ زمانی‌که رسما اعلام شده است قبل از سال 2015 / 1394 نخواهد بود. با این وجود، در تاسیسات نیروی دریایی ریتئون در پورتس‌موث رودآیلند، مدلی از اتاق کنترل این ناوشکن ساخته شده است که برای آموزش نحوه ارسال و دریافت داده‌ها، مسیریابی، نحوه کار با سلاح‌ها و سایر مسائل بهره‌برداری ناوشکن به ملوانان و افسران کشتی استفاده می‌شود.

مدل اتاق کنترل زام‌والت

شرح عکس: مدل اتاق کنترل زام‌والت

در حالت واقعی و روی عرشه ناوشکن، در هر شیفت کاری از 19 ملوان و افسر برای هدایت کشتی استفاده می‌شود و کامپیوترهای آن نیز هرگز استراحت نمی‌کنند. ناوشکن زام‌والت در مجموع 154 خدمه خواهد داشت، که تنها نیمی از خدمه مورد نیاز ناوشکن‌های عملیاتی کلاس آرلی برک (نزدیک‌ترین کلاس ناوشکن به زام‌والت که البته از آن کوچک‌تر است) خواهد بود. این کار به لطف درصد بالای اتوماسیون ناوشکن امکان‌پذیر شده است. همه چیز، از شیرهای دوش‌ها گرفته تا برجک توپ‌ها تحت کنترل «محیط محاسباتی کلی کشتی» قرار دارد. برای مثال، به جای دادن داده‌های خام حسگر فشار متصل به لوله‌ها به مهندس کشتی، کامپیوتر مربوطه به طور مناسب واکنش نشان می‌دهد و سپس به خدمه اطلاع می‌دهد تا مراقب تغییرات لوله مورد نظر باشند.

مغز ناوشکن زام‌والت

شرح عکس: مغز ناوشکن زام‌والت

همه این توان محاسباتی از جعبه‌های بزرگی (عکس بالا) می‌آید که چاردیواری ماژولار الکترونیک (EME) نامیده می‌شود. در مجموع 16 عدد از این جعبه‌ها درون زام‌والت وجود دارد، که هر کدام از آنها 235 بخش الکترونیک مجزا دارد. درون هر کدام از این محفظه‌ها، قطعات فراوانی وجود دارد که باید بتوان آنها را در مقایسه با تجهیزات مخصوص ساخته شده برای استفاده‌های عمده نیروی دریایی راحت‌تر و ارزان‌تر تعویض کرد.
شناورهای دریایی به نحوی ساخته می‌شود که ده‌ها سال در خدمت باقی بمانند، اما فناوری‌ها کامپیوتری به مراتب سریع‌تر تکامل پیدا می‌کنند. برای اینکه بتوان تجهیزات الکترونیکی زام‌والت را روزآمد نگاه داشت، ساختار ماژولار این محفظه‌ها امکان می‌دهد تا در صورت لزوم، آنها را به راحتی بیرون کشید و با قطعات جدیدتر جایگزین کرد.
سیستم پیشرانه زام‌والت از چهار موتور گازی تشکیل شده که البته هیچ کدام مستقیما به شفت و پروانه‌ها متصل نیستند. این موتورها با تولید 78 مگاوات جریان الکتریسیته، نیروی مورد نیاز دو موتور الکتریکی محرک کشتی را تامین می‌کند. به این ترتیب می‌توان بسته به شرایط مختلف، خروجی توان را در قسمت‌های مختلف کشتی کم یا زیاد کرد. در شرایط عادی، سیستم‌های پیشرانه تنها 20 مگاوات از این انرژی را مصرف می‌کنند؛ بنابراین 58 مگاوات برای استفاده سلاح‌های کشتی باقی می‌ماند. به این ترتیب، نسل آینده سلاح‌ها از جمله لیزرها و تفنگ‌های ریلی بخت مناسبی برای سوار شدن روی زام‌والت دارند که الکتریسیته کافی برای پاسخگویی به نیاز انرژی این سلاح‌های پیشرفته در اختیار دارد.
دریچه‌های پرتاب موشک
شرح عکس: دریچه‌های پرتاب موشک

حتی در صورتی‌که این سلاح‌ها روی زام‌والت نصب نشوند، این ناوشکن کماکان سلاح‌های قدرتمندی در اختیار دارد. زمانی‌که زام‌والت وارد خدمت شود، به 2 توپ دوربرد با برد 120 کیلومتر، 2 توپ کوتاه‌برد برای حفاظت از ناوشکن در مقابل کشتی‌های نزدیک، و 80 دریچه پرتاب موشک به شکل 20 مجموعه چهارتایی مجهز است.
اما داشتن اسلحه‌های خوب تنها نیمی از موفقیت در جنگ است. نیمه دیگر موفقیت به توانایی پنهان‌کاری رزم‌ناو بستگی دارد؛ موضوعی که زام‌والت در آن مقام استادی دارد. طراحی بدنه عجیب زام والت -شکل گوه‌ای با سطوح شیب‌دار- باعث می‌شود تا ناوشکن با وجود طول 186 متری و حجم درون آب 16 هزار تنی خود، روی رادار بزرگ‌تر از یک قایق ماهیگیری دیده نشود.
زام‌والت در مرحله ساخت
شرح عکس: زام‌والت در مرحله ساخت

علاوه بر ابزارهای نبرد دریایی، زام‌والت به باند فرود هلی‌کوپتر بزرگی مجهز است که به راحتی می‌تواند دو هلی‌کوپتر، یا یک هلی‌کوپتر و یک پهپاد عمود پرواز را روی خود جای دهد. همچنین در این ناوشکن فضای کافی برای اقامت خدمه آنها در نظر گرفته شده است. اگرچه هواپیمای عمود پرواز V-22 بیش از اندازه سنگین است که بتواند از سکوی فرود زام‌والت استفاده کند، اما استفاده از هلی‌کوپتر برای بسیاری از نیازها پاسخگو خواهد بود.

 

منبع:http://khabaronline.ir



:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات ناوشکن امریکایی زام‌والت ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : admin
تاریخ : پنج شنبه 29 آبان 1393

صفحه قبل 1 صفحه بعد